Uniwersytet Zielonogórski
A-  A   A+     kontakt | PL

Serwis Informacyjny Uniwersytetu Zielonogórskiego

Pamiętajmy o nich…

29 października 2020 r. 

 

W mijającym roku społeczność akademicka Uniwersytetu Zielonogórskiego poniosła ogromną stratę. W tym wyjątkowo trudnym roku pożegnaliśmy trzech doktorów honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego:
 

  • DHC UZ prof. Krzysztofa Pendereckiego (ⴕ 29 marca 2020 r.)
     
  • DHC UZ prof. Dietharda Pallaschke (ⴕ 8 lipca 2020 r.)
     
  • DHC UZ prof. dr. hab. Juliana Musielaka (ⴕ 11 października 2020 r.)
     

Natomiast w czerwcu dotarła do nas niespodziewana wiadomość o śmierci prof. dr. hab. inż. Piotra Alawdina (ⴕ 21 czerwca 2020 r.) z Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego.

 

W tym trudnym czasie, pamiętajmy o nich….

 

Penderecki.jpg

Prof. Krzysztof Penderecki, fot. K. Adamczewski

29 marca 2020 r. zmarł prof. Krzysztof Penderecki - doktor honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego, jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów i dyrygentów. Miał 86 lat.

Godność DHC UZ została nadana w uznaniu ogromu dokonań twórczych prof. K. Pendereckiego, światowego znaczenia jego dzieł oraz zawartego w nich profetycznego przesłania w obronie absolutnych wartości etyczno-intelektualnych jako odniesień dla fundamentów współczesnej kultury.
Profesor Krzysztof Penderecki jest jednym z najwybitniejszych kompozytorów dyrygentów i pedagogów przełomu XX i XXI wieku na świecie. Po Fryderyku Chopinie jest najbardziej uznanym i popularnym polskim kompozytorem, którego twórczość jest powszechnie znana. Jest też nie tylko ambasadorem kultury polskiej w świecie, ale obok Papieża Jana Pawła II i Lecha Wałęsy, jednym z trzech najwybitniejszych, najbardziej szanowanych i cenionych Polaków tego okresu.
O powszechnym szacunku najlepiej świadczą nagrody i wyróżnienia, jakimi prof. K. Penderecki został uhonorowany. Jest doktorem honoris causa 28 uczelni, w tym 7 polskich: 3 Akademii Muzycznych – w Warszawie, Krakowie i Gdańsku oraz 4 Uniwersytetów – Zielonogórskiego, Warszawskiego, Jagiellońskiego i im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Ponadto otrzymał ogromną ilość nagród, wyróżnień i odznaczeń zarówno w kraju jak i za granicą. Do najważniejszych z nich należy najwyższe polskie odznaczenie - Order Orła Białego otrzymany w 2005 r. W uznaniu zasług 35 akademii artystycznych i naukowych oraz stowarzyszeń obdarowało go honorowym członkostwem.

 


 

Pallaschke.jpg

Prof. Diethard Pallaschke, arch. prywatne

8 lipca 2020 r. w wieku 80 lat zmarł prof. Diethard Pallaschke – Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Zielonogórskiego (2010 r.), emerytowany profesor Karlsruher Institut für Technologie (KIT) w Bonn, wybitny specjalista w zakresie teorii optymalizacji i analizy wypukłej. Profesor Diethard Ernst Pallaschke przez wiele lat współpracował z matematykami polskiego środowiska matematycznego, w tym między innymi z matematykami środowiska zielonogórskiego.
Profesor Diethard Ernst Pallaschke urodził się 30 czerwca 1940 r. w miejscowości Friedland (dziś na terenie Rosji). Wykształcenia matematyczne zdobył na Uniwersytecie w Bonn, uzyskując tam kolejno w latach 1967 oraz 1970 stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego nauk matematycznych. W latach 1972–1977 był zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego kolejno na Uniwersytetach w Bonn, Darmstadt i Münster. Od roku 1977 do października 2008 r. zatrudniony był na stanowisku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie w Karlsruhe, gdzie od 1981 r. pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Statystyki i Matematycznej Teorii Gospodarki. Od października 2008 r. Profesor Pallaschke był profesorem emerytowanym tego Uniwersytetu. Profesor Pallaschke wypromował 12 doktorów nauk i miał 3 naukowych wnuków. Profesor był członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (AMS), Society Economy and Operations Research, Society of Applied Mathematics and Mechanics (GAMM) oraz Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Opublikował ponad 100 artykułów w czasopismach naukowych oraz 3 monografie. Utrzymywał ścisłe kontakty naukowe z polskimi matematykami, co znajdowało wyraz we wspólnych publikacjach naukowych oraz wizytach zarówno polskich matematyków w Karlsruhe jak i profesora Pallaschke w Polsce. Cechowały go ogromna życzliwość, wielka skromność i duże poczucie humoru. Na licznych konferencjach naukowych na całym świecie był ambasadorem osiągnięć polskich matematyków.
W roku 2015 Polskie Towarzystwo Matematyczne nadało mu godność członka honorowego.

 

 

 

 

Musielak.jpg

prof. Julian Musielak, fot. Kazimierz Adamczewski

11 października 2020 r. w wieku 92 lat zmarł prof. dr hab. Julian Musielak, emerytowany profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, doktor honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego w 2007 roku. Był blisko związany z zielonogórskim środowiskiem matematycznym, przyjacielem wielu pracowników Instytutu Matematyki.
Cała Jego działalność naukowa związana była z Instytutem Matematyki, a potem Wydziałem Matematyki i Informatyki UAM. Był współtwórcą poznańskiej szkoły analizy funkcjonalnej. Jego badania dotyczyły wielu działów analizy matematycznej m.in. teorii sumowalności szeregów, teorii aproksymacji, teorii dystrybucji, teorii interpolacji, teorii szeregów Fouriera i teorii operatorów całkowych. Wraz z Władysławem Orliczem zapoczątkował teorię przestrzeni modularnych. Nazwiska profesorów Musielaka i Orlicza weszły do powszechnie używanej nomenklatury matematycznej, gdyż jedna z klas wspomnianych przestrzeni modularnych nosi nazwę przestrzeni Musielaka-Orlicza.
Profesor J. Musielak był autorem ponad 160 prac naukowych oraz promotorem 36 rozpraw doktorskich z zakresu matematyki, autorem kilku podręczników dla studentów oraz trzech monografii. Pracę badawczą i kształcenie kadry naukowej łączył z intensywną działalnością organizacyjną. Na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza pełnił funkcje m.in. prorektora ds. współpracy z zagranicą, dziekana Wydziału Matematyki i Fizyki, dyrektora Instytutu Matematyki. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego, członkiem Centralnej Komisji d.s. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych oraz członkiem komitetów redakcyjnych kilku polskich i zagranicznych czasopism matematycznych.
Uhonorowano Go wieloma nagrodami i odznaczeniami, w tym medalem Palmae Universitatis Studiorum Posnaniensis Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był również honorowym członkiem PTM.
Polskie środowisko matematyczne poniosło dotkliwą stratę. Pozostanie w naszej pamięci jako wybitny matematyk, życzliwy i wspaniały człowiek.

 

 

 

Alawdin.jpg

Prof. Piotr Alawdin, fot. arch. prywatne

21 czerwca br. zmarł prof. dr hab. inż. Piotr Alawdin, wieloletni pracownik Instytutu Budownictwa Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Profesor dr hab. inż. Piotr Alawdin w 1960 r. ukończył na Białorusi ze złotym medalem średnią szkołę i wstąpił na Wydział Budownictwa Politechniki Białoruskiej. Politechnikę ukończył w 1966 r. z wyróżnieniem i został doktorantem w zakładzie mechaniki budowli. Prace doktorską obronił w 1969 r. i otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych.
W 1993 r. otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych, a w 1994 - tytuł profesora.
Od 2000 r. pracował w Polsce na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Politechnice Zielonogórskiej na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Sanitarnej, a od 2005 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Politechnice Szczecińskiej na Wydziale Budownictwa i Architektury, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Teorii Konstrukcji oraz kierownika Zespołu Mechaniki Budowli. Od 2009 r. podjął ponownie zatrudnienie na stanowisku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Zielonogórskim na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska (obecnie Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska), pełniąc funkcję kierownika Zakładu Konstrukcji Budowlanych.
Profesor Piotr Alawdin jest autorem ponad 180 prac naukowych, w tym 3 monografii (1990, 1993 i 2005 r.), 68 w czasopismach o zasięgu międzynarodowym i w innych wydawnictwach ciągłych; 4 wynalazków, jednego patentu (Rosja, 1999 r.) oraz wzoru użytkowego (Polska, 2008). Pod jego kierunkiem przygotowano i obroniono siedem prac doktorskich, w tym pięć na Białorusi i dwie w Polsce. Kierował pracami naukowymi doktorantów w zakresie optymalnego projektowania i niezawodności konstrukcji budowlanych i inżynierskich współpracujących z gruntem, oraz dróg i mostów. W 2000 r. został wybrany rzeczywistym członkiem Białoruskiej Inżyniernej Akademii. Od 2000 r. prof. Piotr Alawdin jest członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (PTMTS), pełniąc przez wiele lat funkcję przewodniczącego Zielonogórskiego oddziału PTMTS.
Profesor Piotr Alawdin utrzymywał aktywne kontakty z uczonymi Niemiec, Włoch, Litwy, Ukrainy, Rosji i innych krajów. Był członkiem komitetów naukowych wielu konferencji międzynarodowych. W latach 2005-2009 koordynował współpracę Politechniki Szczecińskiej/ZUT z Instytutem Budownictwa BelNIIS w Mińsku, a od 2009 r. był koordynatorem współpracy Uniwersytetu Zielonogórskiego z Instytutem Budownictwa BelNIIS na Białorusi oraz od 2012 r. z Białoruskim Narodowym Uniwersytetom Technicznym. Profesor był też Pełnomocnikiem Dziekana ds. współpracy międzynarodowej z krajami wschodnimi.
Profesor Piotr Alawdin był aktywnym i twórczym pracownikiem naukowym cieszącym się dużym szacunkiem społeczności akademickiej, był lubianym i szanowanym nauczycielem młodzieży.

 
D&C JARY .:. (C) 2013-2016 Uniwersytet Zielonogórski .:. KONTAKT