prof. Stefan Konstańczak; fot. M. Janion

Miło mi poinformować, ze 21 listopada Prezydent RP Andrzej Duda nadał dr. hab. Stefanowi Konstańczakowi z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego tytuł profesora nauk humanistycznych w dyscyplinie filozofia.

Stefan Konstańczak urodził się 22 stycznia 1955  r. w Błońsku (gmina Rakoniewice) w rodzinie leśniczego. Po ukończeniu w 1974 r. Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie podjął pracę zawodową w Wojewódzkiej Spółdzielni Transportu Wiejskiego w Zielonej Górze na stanowisku referenta ds. BHP. Po powołaniu do służby wojskowej został skierowany na Pomorze, z którym związał dalsze koleje życia - założył rodzinę i zamieszkał w Słupsku. W 1987 r. obronił magisterium na podstawie pracy z socjologii moralności pt. Postawy moralne Polaków w katolickich i laickich badaniach socjologicznych. Jego praca magisterska została wysoko oceniona przez recenzentów i wkrótce rozpoczął eksternistyczne studia doktoranckie w seminarium etycznym prowadzonym przez dr. hab. Józefa Jaronia. Pracę doktorską z psychologii moralności napisaną pod jego kierunkiem pt. Internalizacja wartości moralnych obronił w 1996 r. na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1997 r. został zatrudniony na stanowisku adiunkta w ówczesnym Instytucie Filozofii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. W 2006 r. na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach obronił rozprawę habilitacyjną pt. Etyka środowiskowa wobec biotechnologii. Od 2008 r. jest zatrudniony w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego na stanowisku profesora UZ. Przewód profesorski został przeprowadzony w oparciu o opublikowaną w 2019 r. przez Oficynę Uniwersytetu Zielonogórskiego monografię Etyka niezależna w Polsce. Książka ta została nominowana w 2022 r. do Nagrody im. Tadeusza Kotarbińskiego - pierwszego Rektora Uniwersytetu Łódzkiego.

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół dwóch zasadniczych  obszarów: historii polskiej filozofii i etyki oraz szeroko pojmowanej bioetyki obejmującej zarówno filozoficzną refleksję nad kondycją środowiska naturalnego, jak i filozofię medycyny. Pomiędzy obu obszarami próbuje znaleźć wspólne cechy, które uwidaczniają się zwłaszcza w tzw. polskiej szkole filozofii medycyny oraz rozważaniach na temat polskich korzeni myśli ekofilozoficznej. Celem nadrzędnym jest próba ujęcia dorobku polskich filozofów, lekarzy i przyrodników jako pewnej konceptualnej całości, która przynajmniej od okresu romantyzmu warunkuje zarówno sukcesy jak i niepowodzenia polskiego środowiska naukowego.

Na jego dorobek publicystyczny składa się 10 publikacji książkowych z zakresu etyki i historii filozofii, jest także redaktorem naukowym kilkunastu książek oraz autorem ponad 300 artykułów i rozdziałów w monografiach zbiorowych. Jest członkiem komitetów redakcyjnych kilku czasopism naukowych wydawanych w kraju i zagranicą, w tym indeksowanego w bazach Web of Science oraz Scopus pisma „Ethics&Bioethics (in Central Europe)” - Publisher: De Gruyter (ISSN 2453-7829).

Pod jego kierunkiem zostało napisanych i obronionych 6 doktoratów z filozofii. Żonaty – żona Grażyna (bibliotekarka), syn Bartosz.